می‌خواهمت چنان‌که شب خسته خواب را
 
                        می‌جویمت چنان‌که لب تشنه آب را/

محو توام چنان‌که ستاره به چشم صبح

                        یا شبنم سپیده‌دمان آفتاب را/
 
 

بی‌تابم آن‌چنان که درختان برای باد


                        یا کودکان خفته به گهواره، خواب را/

بایسته‌ای چنان‌که تپیدن برای دل
 
                        یا آن‌چنان که بال پریدن عقاب را/

حتی اگر نباشی می‌آفرینمت

                        چونان که التهاب بیابان سراب را/

ای خواهشی که خواستنی‌تر ز پاسخی

                        با چون تو پرسشی چه نیازی جواب را/
 
پ.ن : خدا دقیقا وقتی میرسه که انتظارشو نداری ... چه لذتی بالاتر از این ...