تاریخ و ساعتی که هیچ وقت از ذهن مردم آذربایجانم پاک نخواهد شد....

وحشتناکترین لحظات زندگیم که با هر ساعت و ثانیه ای  که از رویش سپری میشد

خبرای بد بیبشتر و بیشتر شنیده میشد .فاجعه ای که عمقش حد و مرزی نداشت...

یکسال از این حادثه گذشت ولی هنوز درد مردمم التیام نیافته است، درد بچه ای که

 یکسال است مادرش را ندیده، درد پدری که در یک روز عزاداره کل اعضای

خانواده اش بود، درد سربازی که وقتی به خانه برگشت نه خانه بود و نه خانواده...

درد من بزرگ است ،درد من دردیست که در این یکسال جای زخمش هنوز درد دارد...