امید
می شود خسته شد پای پس کشید
می شود بی خیال شد گوشه ای خزید
میشود دل برید نا امید
من ولی بر این امید روشنم در دلم
می شود ایستاد مثل کوه-پایدار
می شود قد کشید مثل سرو-استوار
می شود ره سپرد مثل رود-بردبار
می شود... فقط اگر
فارغ از هرچه یاس هر چه بیم
دل به او دهیم و یک صدا شویم
پ.ن :اگاه باشيد كه در دنياي هوشمند ما هيچ چيز اتفاقي نيست.به اين واقعيت چشم بگشاييد
كه در وراي هر چيز در زندگيتان درسي نهفته است.نسبت به همه چيز و همه كس
شاكر باشيد. وين داير
+ نوشته شده در سه شنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۰ ساعت ۱۱:۵۹ ق.ظ توسط یک شرقی